Trailrunning in Oostenrijk
Een stevige 4x4 pick-up brengt ons over de steile, bochtige Zillertal Höhenstrasse. Onder de ochtendzon komen de slaperige dorpjes Hippach, Schwendau en Mayrhofen langzaam tot leven. De Amerikaanse punkband Dropkick Murphy's zorgt voor de soundtrack. Achter het stuur: Alex Ganster, geboren en getogen in de regio, een gepassioneerd trailrunner, mountainbiker en skiër. En bijzonder aangenaam en fascinerend gezelschap. Ons familieprogramma voor vandaag: Trailrunnen.
Trailrunning is simpelweg hardlopen op onverharde paden. Dat kan in het bos om de hoek, of – zoals wij gaan doen – in de bergen. Het is veel minder saai dan rondjes op de weg of de baan. In de auto zit "we": ik, een fanatieke mountainbiker en snowboarder, gek op bergen en het buitenleven. Alleen... ik loop nooit hard, zelfs niet om een trein te halen. Mijn vriendin daarentegen rent meerdere keren per week.
Onze 11-jarige dochter? Die turnt, klimt en houdt van bijna elke sport. Dankzij al die trainingsuren heeft ze, zoals we snel zullen merken, een ijzeren conditie. De enige die zenuwachtig is in de auto, ben ik dus. Alex stelt me gerust: we gaan geen lange afstanden doen, maar een korte lus met wat steile en technische stukken. Het draait vooral om techniek, uitrusting, en vooral genieten van de uitzichten.
Ondertussen hebben we Melchboden, Schwendberg bereikt en is het tijd om onze hardloopschoenen aan te trekken. In een minirugzak zitten drinkflessen, wat eten en een paar telescoopstokken. Het is een zonnige dag en we gaan niet diep de bergen in, dus het regen- en/of windjack blijft in de auto. Gewicht blijft immers belangrijk voor zowel competitieve als recreatieve lopers.
Verbazingwekkende speeltuin
We kunnen gerust zeggen dat Alex elke trail in dit gebied op zijn duimpje kent. Als CEO van Rideable Trailbuilding & Consultingi s dat geen verrassing. Met zijn bedrijf is Alex verantwoordelijk voor de aanleg en het onderhoud van mountainbikeroutes en trailparken. Bovendien is dit zijn fantastische speeltuin waar hij vele uren in heeft doorgebracht.
"Als kind was ik altijd in de bergen met mijn vrienden. Voor ons was het gewoon spelen, rennen, plezier maken... We waren al trailrunners voordat het zo heette", vertelt Alex.
Het parcours is zorgvuldig uitgekozen voor een gezin zonder noemenswaardige ervaring in trailrunning. De eerste kilometers naar de Rastkogelhütte zijn vrij glooiend en gaan door een prachtig landschap. Echte obstakels zijn er voorlopig niet. Het parcours gaat gemakkelijk omhoog en omlaag, de zon schijnt en de sfeer is uitstekend. Het is puur genieten van zowel de fysieke inspanning als de prachtige omgeving. "Nee, zo makkelijk blijft het niet," zing ik in mijn hoofd als een soort mantra.
En ja hoor, Alex stopt en maakt ons duidelijk dat wat volgt ideaal is om je klimtechniek onder de knie te krijgen. In een bijna verticale lijn, ongeveer 250 meter wachten. Alex legt uit:
"Bij trailrunning - en dan met name de zeer lange afstanden - draait alles om doseren. Bergop is het geen schande om af te wisselen tussen wandelen en hardlopen. Als je wandelt, kun je het beste je handen gebruiken om je bovenbenen af te zetten bij elke stap. Op deze manier bespaar je veel energie en kracht omdat een deel van de kracht door het bovenlichaam wordt geleverd. Het hangt vaak af van je eigen kunnen en op de zeer steile stukken gaat wandelen soms minstens zo snel als rennen."
Op de top stoppen we om het uitzicht te bewonderen. Het pad gaat verder tussen een reeks indrukwekkende rotsblokken en Alex wijdt ons in in looptechnieken en het gebruik van telescoopstokken. Want ook dat is niet ongewoon in de wereld van trailrunning.
"Veel mensen gebruiken hun 'wandelstokken' alleen voor het evenwicht. Maar als je meer en sneller gaat hardlopen, zijn de stokken ideaal om de krachten op je benen te verminderen. Je moet ze echt gebruiken als ondersteuning voor je hele lichaam, zowel tijdens de klim als in de afdaling waar ze de druk van je knieën en heupen halen. In de winter doen veel hardlopers aan ski-bergbeklimmen, zij hebben een looptechniek met vrij lange passen waarbij de stokken voor balans zorgen. Ik gebruik ze liever als pure ondersteuning, vooral in technisch terrein. Je steekt de stokken voor je uit en duwt jezelf omhoog. Of je ondersteunt je hele lichaam bij de afdaling," gaat Alex verder.
De stokken helpen ons inderdaad om gemakkelijker te klimmen en af te dalen, maar onze coördinatie en fysieke capaciteiten zijn nog niet op een niveau om ook snelheid te winnen.
Een ijzeren wet zegt dat na een klim een afdaling volgt. Dat wil zeggen, niet na een lang stuk "vals plat", dat Alex liefkozend "Schnoppa" of "Nepali-vlakte" noemt.
In de afdaling zorgt onze kleine familie voor veiligheid. Wat wij te steil vinden om te rennen, daar vliegt Alex gewoon overheen. Hij maakt grote sprongen, raakt de grond nauwelijks en lijkt zich volledig over te geven aan de zwaartekracht, op zoek naar evenwicht met zijn armen.
Wij doen het iets rustiger aan en dalen in ons eigen tempo af, terug naar het begin van onze lus.
Tijdens de verplichte Brettljause - mét schnaps uiteraard - bespreken we onze ervaringen. Als niet-hardloper kan ik maar één conclusie trekken: ik heb er intens van genoten. Het mooie aan trailrunning is dat het niet draait om snelheid of tijd, maar om de natuur. Je geniet niet alleen van de fysieke uitdaging, maar ook van de omgeving. Je stopt niet alleen om op adem te komen of wat te eten, maar vooral om het uitzicht in je op te nemen en de schoonheid van het parcours te ervaren.
En nee, je hoeft echt geen doorgewinterde marathonloper te zijn om met trailrunning te beginnen.
Trek gewoon je schoenen aan en ga op pad. En of je het nu doet op een lus van vijf kilometer of op een ultra van vijftig kilometer, je kunt op elk niveau hardlopen en ervan genieten. Mijn vriendin is helemaal verkocht, ze is al plannen aan het maken om terug te komen. Ze wil alles weten over de mogelijke trails in en rond Mayrhofen en trailrunparadijs Zillertal. Er zijn genoeg trails voor alle niveaus, perfect onderhouden en gemarkeerd. Voor de dochter is trailrunning prima, mits er Kaiserschmarrn wacht bij de finish.
Het mag geen verrassing zijn dat de juiste schoenkeuze belangrijk is. Een goede schoen voor trailrunning biedt extra ondersteuning aan de middenvoet en hiel zodat je meer houvast krijgt op oneffen terrein. De zool heeft een aangepast profiel voor extra grip. De meeste trailschoenen zijn robuuster dan gewone hardloopschoenen vanwege de extra bescherming. Dit betekent ook dat ze vaak iets zwaarder zijn.
Een minirugzak bevat drinkflesseneen beetje voedsel en een paar telescopische stokken.
Zonnecrème en een zonnebril - je wilt geen tak of insect in je oog krijgen - maken de uitrusting compleet.
Waar je het zelf kunt proberen
Over de auteur: Jurgen Groenwals
Jurgen Groenwals is een in België gevestigde freelance journalist en verhalenverteller, uitgever van de tijdschriften 100% Sneeuw en 100% Trail. Hij doorkruist de wereld voor snowboarden en mountainbiken. Hij heeft een passie voor bergen en buitensporten.