Pałac Hofburg
Rezydencja władców z nieprzeciętnym urokiem
Przez wieki wiedeński Hofburg był sercem światowego imperium - synonimem przepychu i potęgi rodu Habsburgów. Jego historia rozpoczyna się w XIII wieku, kiedy to Babenbergowie zbudowali w tym miejscu pierwszy kompleks zamkowy. W 1275 roku król Czech Ottokar II zlecił rozbudowę fortyfikacji, które później po raz pierwszy zostały nazwane Hofburg - stało się to za czasów Rudolfa I. Od średniowiecznych początków po wspaniałe rozbudowy w XVIII i XIX wieku Hofburg stał się architektonicznym klejnotem łączącym gotyk, renesans, barok i historyzm.
Przez wieki w Starm Zamku, w komnatach Schweizerhof i w Skrzydle Leopoldyńskim mieściły się ośrodki władzy, w których nie tylko kształtowała się historia, ale także promowano sztukę i kulturę. Za czasów Franciszka Józefa I zbudowano Nowy Zamek z widokiem na Heldenplatz - pomnik minionej epoki.
Dziś Hofburg to tętniące życiem miejsce, które łączy w sobie tradycję i nowoczesność: to siedziba gabinetu austriackiego prezydenta, muzeum i miejsce spotkań kulturalnych w samym centrum Wiednia.
Dodatkowo - o czym mało kto wie - wiedeński Hofburg jest dziś największym pałacem na świecie!
W każdą niedzielę w kaplicy Hofburga publiczność zachwyca swoim śpiewem Wiedeński Chór Chłopięcy. Miejsca na występy Chóru są bardzo poszukiwane, więc zaleca się rezerwację biletów z odpowiednim wyprzedzeniem.
Pałac Hofburg w kadrze
Cesarski splendor i skarby kultury w Hofburgu
Tak mieszkali cesarz i cesarzowa
Hofburg zapewnia wgląd w prywatne życie Habsburgów: od szczotki do włosów cesarzowej Elżbiety po wieczne pióro cesarza Franciszka Józefa. Ale także imperialny splendor cesarskich regaliów: od berła przez cesarską koronę po Świętą Lancę.
Apartamenty cesarskie pozwalają poczuć atmosferę życia Franciszka Józefa i Sisi. Wiele klatek schodowych i przedsionków prowadzi do komnaty audiencyjnej cesarza, gdzie w ciągu swojego długiego życia przyjął aż 260 000 poddanych. Niedaleko stąd znajduje się skromny gabinet cesarza, w którym już o piątej rano przeglądał akta. Cesarz Franciszek Józef był jednak nie tylko chłodnym biurokratą, ale także kochającym mężem. Ze swojego biurka zawsze mógł spojrzeć na portret ukochanej Sisi. Ona z kolei lubiła spędzać czas w siłowni lub garderobie. Kiedy nie ćwiczyła na drabinkach, spędzała godziny na układaniu włosów.
Skarbiec wiedzy
Sala Państwowa jest centralnym punktem Austriackiej Biblioteki Narodowej. Jej historia sięga czasów księcia Eugeniusza Sabaudzkiego, który na początku XVIII wieku posiadał największą prywatną bibliotekę na świecie. 15 000 woluminów księcia można podziwiać do dziś pod kopułą Sali Państwowej. W oprawie zastosowano ścisły system kolorów: czerwony dla historii i literatury, niebieski dla teologii i sprawiedliwości, żółty dla nauk przyrodniczych.
Po śmierci księcia Eugeniusza w 1736 r. cesarz Karol VI przeniósł tę wyjątkową kolekcję do Hofburga. Znajduje się ona wraz z kolejnymi 200 000 woluminów w prawdopodobnie najpiękniejszej barokowej sali w Wiedniu: skupisko wiedzy o długości 80 metrów i wysokości 20 metrów.
Złoto, srebro i kamienie szlachetne
Skarbiec cesarski to wyjątkowa kolekcja z 1000 lat historii Europy: wspaniałe insygnia, takie jak korona cesarska Świętego Cesarstwa Rzymskiego lub korona Habsburgów Rudolfa II, świadczą o najwyższym poziomie złotnictwa. W skarbcu znajdują się również tajemnicze historyczne artefakty, takie jak Święta Lanca, której centralny trzpień był uważany za jeden z gwoździ, którymi Chrystus został przybity do krzyża. Albo gigantyczny ząb narwala, który uważano za róg jednorożca. Mityczne znaczenie przypisywano również późnoantycznej misce z agatu - przez długi czas uważano ją za legendarnego Świętego Graala.
Cenne tkaniny koronowanych głów również oferują niespodzianki: kto by przypuszczał, że płaszcz koronacyjny Habsburgów został uszyty w normańskim warsztacie na Sycylii, a arabscy tkacze wyszyli na nim nie tylko lwy i wielbłądy, ale także tajemnicze arabskie znaki.
Kraj w okresie przejściowym
Otwarty w 2018 roku Dom Historii pokazuje rozwój Austrii na przestrzeni ostatnich 100 lat. Od upadku imperium Habsburgów po drogę Austrii do stania się republiką, od katastrofalnych lat dyktatury narodowosocjalistycznej po demokratyczne odrodzenie po II wojnie światowej. Kraj o bogatej historii!
Interaktywne stacje audio i wideo badają tożsamość Austriaków i ich historię kulturową. Setki unikalnych przedmiotów pomagają zapewnić, że wspomnienia nie zostaną utracone: od upadłego dwugłowego orła monarchii naddunajskiej po sukienkę, w której Conchita Wurst wygrała Konkurs Piosenki Eurowizji w 2014 roku.
To, co pozostaje, to obraz kraju, który nieustannie wymyśla się na nowo.
Cesarski splendor: tańcz i odkrywaj w Hofburgu
Spacer po Hofburgu
Kościoły z historią
Magia białych koni
Konie lipicańskie są ikoną austriackiej tożsamości, a Stallburg jest jednym z najważniejszych miejsc dla zachowania klasycznego jeździectwa.
Istnieje wiele możliwości podziwiania słynnych białych koni - które, nawiasem mówiąc, rodzą się z ciemną sierścią. Podczas pokazów w barokowej zimowej szkole jeździeckiej prezentowane są arcydzieła klasycznej szkoły średniej: od capriole po lewadę - w wybranych terminach nawet przy dźwiękach światowej sławy Wiedeńskiej Orkiestry Filharmonicznej lub Wiedeńskiego Chóru Chłopięcego. Ale warto też odwiedzić poranną pracę młodych ogierów w prawdopodobnie najpiękniejszej ujeżdżalni na świecie. Lub Muzeum Lipicańskie z wystawą na temat 450 lat dworskiej kultury jeździeckiej.
A latem można również obserwować białe konie w ich "czasie wolnym": Wtedy to klacze i ich źrebięta mogą wypasać się w ogrodach zamkowych.
Najczęściej zadawane pytania
Informacje na temat ochrony klimatu
Zachowanie historycznych budynków jest wyjątkową inicjatywą w Austrii na rzecz ochrony klimatu. Dlaczego?
Zachowanie historycznych budynków może pomóc w oszczędzaniu zasobów. Istniejące budynki są zachowywane, aby nie trzeba było realizować nowych projektów budowlanych na terenach zielonych.
Ochrona zabytków odgrywa ważną rolę społeczno-kulturową, przyczyniając się do zachowania historycznych budynków. Może to wzmocnić tożsamość regionalną i wzbogacić ofertę kulturalną.
Wiele zabytkowych budynków zostało pierwotnie zbudowanych z naturalnych materiałów, często pozyskiwanych w regionie. Podczas prac renowacyjnych podejmowane są wysiłki w celu wykorzystania tych materiałów, aby zachować oryginalność budynków.
Istnienie gatunków zwierząt i roślin oraz ich siedlisk może być chronione. Ochrona zabytków jest również właściwą drogą na poziomie ekologicznym.